Gitme kal

tamam ablacim

çok güzel devamını bugün bekliyorum.tamam mı?

"İnsanların birbirini tanıması için en iyi zaman, ayrılmalarına en yakın zamandır”, Şimdi daha iyi anlıyorum ki, Nefes almak degilmis yasamak,ateslerde yanmak gibi birseymis. Yüregini kalbini kanatan bir siziymis aslinda. O kadar cok canim yandi ki hayatimda, o kadar cok pes etmek icin vazgectim ki herseyden....ama ilk defa....ilk defa ask bende bambaska pencereler acti,bunu gördüm. Canim yansada....hic kizmadim aslinda kendime, yüregine, beynime. Ben aslinda sansliydim. Yasanabilecek en güzel seyi yasamiz, simdi ise onun bende biraktigi enkaz`dan "onsuz" yasama tutunuyordum.


Elifin kendini tanima dönemi basliyordu sanki. Her cocuk gibi oda kendine ait olan birseyler bilmek istiyordu. Aslinda bundan ziyade o gecmisi deseliyordu...
Yikik dökük bir askin masalini ariyordu...


O aksam herkes Ömer baba`larda toplanmis, tüm aile bir araya gelmistir.
Aslinda her aile gibi herkes bu aksaminda güzel gecmesini istiyordu, ama haberiz bir firtinda kor yapmis, enkazlarini hazirliyordu simdi.....
Yapraklar dölükmüs, herkes bu firtinada dört nala sarilmis, yasamak icin cirpinacakti bir yerde. Yüzlesmek`miydi bu, yoksa gecmise gömülen karanlik bir sir mi?


Elif yukarida oynarken....aslinda oynamaktan ziyade her cocuk gibi birsey bulma umuduyla oraya buraya bakarken...hic kimsenin tahmin edemeyecegi birsey bulmustu aslinda. ( Leyla`nin ömer babanin evinde kaldigi dönem, elifin polat ile olan resmini bulur. /( hatirlayalim...o resimde elif kafasini polatin omzuna koymus dondurma yiyorlardir)


Elif:anneeee (asagi inmistir)
Ebru:efendin...
Elif:bu kim?
Ebru:o ne bakim..( elif resmi verir. Ebru`nun icinde sanki dalgalar kayaya vurmus, o ise o dalgalarin hizi ile bogulmustu. Ici hic acimadagi kadar aciyor, yüreginin bir tarafi öfke, diger tarafi saskinlik yasiyordu. Polat ile göz göze geldiler bir ara. Ela gözleri cöl olmus, aglamaya hazirdi ki, ebru kendini tuttu bir anda. Hakim olmaya calisiyordu simdi)
Elif:anne o kim?
Polat:o ne Elif?
Ebru: babana ver , o sana söyler kim oldugunu...( inanamiyordu bu olanlara. Daha sabah yasananlardan sonra simdi de bu...inanmak istemiyordu yüregi)
Polat:elif resmi ver
Elif: burda babam var (gülerek.....resmi ortaya gösterir)
Polat:(polat resmi almis, ebru ile tekrar göz göze gelmistir) nerden buldun bunu (kizgin bir cümle ile)
Elif: odandan....(cocukca cevap veriyordu babasina)
Polat:sana oraya gitmeni kim söyledi....ELIF
Ebru:bende merak ettim anlat sana Polat kim "o"? ( inad ediyordu simdi)
Elif:aaaaaaaaaaaa anne bak babamin kafasina kafasini koymus...
Ebru:(daha da sinirleniyordu simdi ama onun ökfesini polat`dan baska kimse anlayamazdi belkide o durumda)ya öyle mi?
Hikmet:aaa usta bu elif ile senin resmin...
Polat:hikmet SUS!
Hikmet:ne dedik simdi yaaa
Polat:birsey deme hikmet SUS!!!!
Hikmet: Gel elif biz seninle mutfaga gidelim....bak nazife anne cok güzel börek yapmis

Hikmet elifi kucagina alacakken...
Ebru:birak dedim hikmet abi (ilk defa hikmete kizar, hemde ciddi bir ses tonu ile)
Hikmet:gel elif sen...
Ebru:BIRAK HIKMET ABI....Elifin hakki degil mi gercegi bilmek. Hem bende merak ettim...söyle sene polat kim bu resimdeki ????
Nazife anne:kizim....
Ömer baba:hanim sen karisma...
Nazife anne:ömer bey görmüyormusun....
Ömer baba: birak hanim...belkide en dogrusu bu. Iclerindeki öfkeyi atsinlar ki baskalari yaralanmasin...
Hikmet:ebru....
Ebru:sen karisma hikmet abi...
Polat:ebru uzatma!
Ebru: birkere dogruyu söylecek cezarete sahip ol yaaaaaaaa. Bir kere dürüst ol, en azindan bana karsi yapamiyorsun, kizina karsi yap. (icindekileri biriktiriyordu..sinirli bir sekilde polata bakiyordu simdi)
Polat:burda tartismayalim...
Ebru:hic birsey demiyorum artik....yoruldum!
Elif:baba kim bu....(gülerek)aaa dondurma yiyor...anne bak...
Ebru: bana bakma kizim...o resimde ben degil baban var birtanem (polata bakar)
Elif:onun adi da mi elif?
Polat:(ebruya bakarak) evet elif...
Elif:benim ismim gibi....niye kafasini sana koydu, hasta mi?
Polat:hayir degil...
Elif:sen hic söylemiyorsun...ben annemle herseyi konusabiliyorum. (küskün bir sekilde)
Polat: bilmek mi istiyorsun? ( inad eder simdi...ebru ile göz göze gelir. Ebru aglamaya baslar. Daha fazla bu yükü tasiyamaz ve mutfaga gider)
Elif:eee
Polat: bu bir arkasim
Elif:nasil bir arkadas?...
Polat:arkadas iste...
Elif:sevgili gibi mi?
Polat:(polatin yüregine bir tas oturmustur simdi. Bir zamanlar beraber olup sonra kaybetti kadinin ismini kendi kizina vermis, simdi ismini verdigi kizi o kadina dair herseyi bilmek istiyordu).....arkadas iste..(elifin sacini oksar)
Elif:kiz arkadas mi?
Polat:evet kiz arkadas...( siradan bir arkadas anlaminda söyler)
Elif:niye kafasini sana koymus?
Polat: bilmem ....koymus iste..(elife bakarak gülmeye calissada basaramaz aslinda)
Elif:annem ile niye böyle resim yok ( evet polat efendi niye yok...hadi cevapla???)
Polat:firsat olmadi kizim...
Elif:neden??????
Polat:cok soru soruyorsun ama....hadi artik yeter...


Ayni zamanda Ömer baba ebrunun yanina gider mutfaga. Ebru`nun gücü tükenmis, aglamaktan yüregi bihtap düsmütür artik. Iceride kendi kizina eski sevgilisini anlatan adam, gercekten de onun sevip asik oldugu adam`miydi? Bilemiyordu. Yüreginin, kalbinin adaletini ölcüyor ama hüküm veremiyordu....
Suclu o muydu? Belkide....

Ömer baba:(mutfakda ebrunun karsisina oturur) Hayat yolculugunda kimse mutsuz olmak istemez. Mutluluk insanlarin organlarinda degil icindedir. Önce siz mutlulugun sirrini ögrenin...
Ebru:(gözlerindeki yaslari silmeye calisir) peki nasil ömer baba...nasil olacak
Ömer baba:.Bir tüccarın her zaman ben mutsuzum diyen bir oğlu varmış. Tüccar mutluluğun sırrını öğrenmesi için oğlunu zamanın en bilge kişisinin yanına yollamış. Delikanlı o bilge kişiye ulaşmak için çölde kırk gün yürüdükten sonra bir tepenin üzerinde bilgenin sarayını görmüş. Muaazam bir saraymış. Hemen oraya tırmanmış ve bilge ile görüşmek istediğini söylemiş. Bilge ile görüşmeyi beklerken salonda hummalı bir hareketlilik varmış. Salon çok kalabalık bir tarafta orkestra ezgiler çalarken, insanlar kendi aralarında sohbet etmekte ve bilge kişiyle görüşmek için sırasını beklemekte. Görüşme sırası kendine gelince delikanlı bilgeye mutluluğun sırrını sormuş. Bilge şu an anda sana bunu öğretmeye zamanım yok, sen şimdi çık sarayı dolaş gez etrafa bak iki saat sonra gel deyip çocuğun eline bir kaşık tutuşturmuş ve içine iki damla yağ damlatmış: sarayda dolaşırken bu kaşığı elinde tutacak ve yağı dökmeyeceksin...; demiş. Delikanlı sarayın merdivenlerini inip çıkarak sarayın içini dışını bir güzel gezmiş, ama gözünü elindeki kaşıktan hiç ayırmıyor, yağın dökülmemesi için çok dikkat ediyormuş. iki saat sonra Bilgenin yanına gelmiş. Bilge: Sarayı gezdin mi deyince, Genç: Evet gezdim çok büyükmüş demiş. Bilge: Peki salondaki acem halılarını gördün mü, duvardaki tabloları, bahçıvanımın on yılda emek çekerek meydana getirdiği o güzel bahçeyi, rengarenk çiçekleri gördün mü ve kütüphanede kitapları? Sorular karşısında delikanlı hiçbir şey görmediğini itiraf etmiş. Çünkü bilgenin verdiği yağı dökmemek için çabaladığından başka bir şeye dikkat edemediğini söylemiş. Bilge öyle ise tekrar çık çevrendeki harikaları iyice tanı oturduğu evi tanıyamayan mutluluğun sırrını öğrenemez demiş. Delikanlı kaşığı tekrar eline alarak sarayı gezmeye çıkmış bu sefer her şeyi inceden inceye görüp bahçeyi çiçekleri duvardaki tabloları bütün sanat eserlerini büyük bir zevk ve heyecan ile incelemiş. Bilgenin yanına dönünce gördüklerini ayrıntıları ile anlatmış. Bilge: Peki sana emanet ettiğim iki damla yağ nerede diye sormuş. Kaşığa bakan delikanlı kaşıktaki yağın dökülmüş olduğunu görmüş. Bilge: işte oğlum dünyanın bütün harikalarını görerek mutluluğun sırrını öğrenebilirsin, ancak kaşıktaki yağı unutarak...




Ebru bir feyz cikartmistir bu hikayeden. Her ne olursa olsun, mutlu olmaya calisacak, kizini da mutlu edecekti artik.

Ebru: elif olmaza bu evlilige devam edermiydim bilmiyorum baba...belkide sadece kizim icin dayaniyorum. Belkide o beni hic sevememis...
Ömer baba: Her canı yanan birinin canını yakmak zorunda değildir. Her isyan eden başkasını isyana götürmek zorunda değildir. Her insan zaman zaman sıkıntıya düşer kendisini umutsuz, çaresiz, terk edilmiş, işe yaramaz görür, böyle hissedebilir. Ama hakikat farklıdır. Alınan bir nefes varsa, o nefeste umut vardır, çare vardır.

Polat gelir simdi mutfaga...ömer baba cikar. Artik ikiside yalnizdir...

Polat:neydi o iceride yaptigin?
Ebru: sana ne!
Polat:(ebrunun kolunu tutar siki siki, gözlerine bakar, biraz öfkeli, biraz yarali bir sekilde)...sen ne yaptigini saniyorsun.
Ebru:zoruna mi gitti kizina gercekleri anlatmak...yapamadin degil mi? hadi söyle...dilim varmadi de...yapamadim de....HADI!
Polat:sana bu konuyu burda kapatacagiz dedim...uzatma! Sinirlarini zorlama
Ebru:naparsin...benide elifin yanina mi gömersin?(polata diklenir)
Polat: hayatini zindan ederim....su kadar kaldi!
Ebru:biz bunlar geceli cok oldu!
Polat: bu defter burda kapandir....bir daha da acilmayacak. Elifi bana soru soracak bir sekilde hirslarinla yöneltme...bilmeyecek...
Ebru:bilmesin de zaten...babasinin nasil bir adam oldugunu bilmezsin...en dogrusu bu.....onun icin.....
POlat:sabrimi tasirma....sürekli baska konu yokmus gibi elifi sürme öne. Yok kimmis, hadi anlat diye....ne anlatayim ona? Neyi bilsin...
Ebru:bosver....en cok neye yaniyorum biliyormusun? Kizimi yalanlar ortasinda büyütmeme. Ona gercegi söyleyemedigin gibi benide de susturmana yaniyorum....eger o bugün yasasaydi, kizinin annesi o olsun isterdin, ben degil
Polat:uzatacakmisin daha..
Ebru:hayir...susma hakki alinmis bir insan konusamaz ki.....simdi kolumu birak
Polat: bu seni son uyarim! bir dakine böyle davranmam haberin olsun....
Ebru hic süphem yok!




"yalnızız bu yolda
hayat denilen oyunda
önce seni sonra beni bul dedi..
kırılma yapma kalbim darılma
nedeni var herşeyin
suçlu sorumlu arama
sorma sorma kalbim sorma
bilirsin sen aslında
yokki kaybeden aşkta...."


Bazen ask yada gurur....bunlar bir insani paramparca etmek icin yeter de artar bile. Buz gibi erirsiniz. Hayat denilen bu ask oyununda aslinda kazanan hic bir taraf yoktur...sadece kayip giden sevgiler vardir...

her zamanki gibi harika oldu canim
Ellerine saglik devami ne zaman?

bernacım süper olmuş emeğine sağlık

ay super olmus bu,cok buyyuk bir keyifle okudum..
Bernacim ellerine saglik canim,devamini nezaman acaba?

çok güzel olmuş ellerine sağlık.

ya bu adam ben yaptım odu havasında yine hiç mi ebruyu düşünmeyecek onun duygularını anlamayacak
çok güzel olmuş ben de keyifle okudum
tabi devamıııııııııı diyorum

Bazen hic düsünmeyiz bile neyi ne zaman yapacagimizi...Hayat gelir...herseyini aliverir senden.En derininde sakladigin askin mahremini koparir. Ne dökülen gözyaslari, nede ucup giden anilar sana ait olanlari geri getirir. Bir kere kaybettin mi hep kaybedersin....sevemezsin ki baskasini!. Sen unutmak icin savas`sanda, hatirlamamak icin herseyi saklasanda, gecmis herseyin arasindan süzülür bulur seni. Bunlari ben mi yaziyorum? Ben miyim gercekten bu aski kagitlara döken?...Bilmiyorum... Bir kiz vardi bir zamanlar. Birini o kadar cok sevdi ki, onun icin herseyini geride birakabilirdi. Ama o sevdigini söyleyemedi...susdu! Pismanligi buydu aslinda. Birgün sevdigi cocuk uzaklara gitti...haber alamadi ondan. Sonra birgün onun nisanlandigini duydu. Iste o gün hayatin ona oynadigi oyunu gördü. Cok denedi unutmayi...ama yapamadi. Olmadi...basaramadi! Ne kadar baskalarini sevmeyi denesede yüregi "onu" ariyordu.Kalbini bu aciya mahkum etmis...soluksuz,umutsuz onunla olan gelecegi fiil`liyordu. Ama basaramadi iste....yenildi!

Aslinda pismanlik yasanabilecek en aci seydir. O keskeler insani öldürür. Beynini bitirir. Iste o yüzden keske dememek icin asla yapacagin seyleri erteleme....inan ki..ilk basta zor gelsede, yapacagin sey yüreginin hükmünün berat`ini verir aslinda. Sucsuzluk hissedersin...


mutfak`daki konusma sonrasi...

Polat: biz gidelim artik...
Ebru:ben bu gece burdayim! (Polata bakarak)
Polat:Ebru...( her zamanki gibi "benim dedigim olacak" bakisi ile bakar ebruya)
Ebru: tartismayalim bence...konu kapanmistir. Bu aksam burda kalacagim. Sen Elifi al ve git!

Polat tam ebru`ya gelecekken ömer baba giri verir araya...

Ömer baba:birak oglum...bizim baba-kiz konusacaklarimiz var
Polat:(kizgin bir bakisla)Sabah cahit gelir alir seni! (ve elifi alarak gider)
Ebru:cahit`in gelmesine gerek yok, ben gelirim
Polat:uzatma...(ve elif ile cikarlar kapidan)

Ömer baba:biraz konusalim mi kizim?
Ebru:olur Baba...
Ömer baba:simdi söyle kizim...nedir seni inciten?
Ebru:(aglayarak)Bilmiyorum baba, inan bilmiyorum artik.
Ömer baba:peki polat ile konustun mu?
Ebru:hayir....belkide 5 yil önce hic dönmemeliydim baba. Belki bu kadar zor olmazdi bu defa...
Ömer baba:baskalarinin zihnini okumak kirginliklara sebep olur...incitir
Ebru:ben kimseyi incitmiyorum ki baba..
Ömer baba:peki elifin adina karar vermek, onun zihnini okumak degilmidir...
Ebru:yorgunum baba...bu defa cok yorgunum (aglamaktan o ela gözlerden yas akmaz simdi)
Ömer baba:(ebrunun kafasini omzuna koyarak)Her firtinadan sonra muhakkak bir sakinlik gelir. O sakinlikte cekilen cilenin mükafati alinir...her firtinada ümidini yitirenler aslinda ümitlerini degil, inanclarini yitirmistir. Ümidini yitirme kizim...


Birini cok sevdiginizde, o sizi üzsede, onun yaninda aglamak istersiniz....cünkü birini cok sevdiginizde, o size yalan da söylese ona inanmak istersiniz.....


sabah olmus Ebru eve gelmistir....
Ilk isi Elifin odasina gider...kücük melegini uyurken bulur ela gözleri

Arkadan Polat gelir odaya...
Ebru:daha uyanmamis..
Polat:uyanmadi....sen gel sene biraz( salona götürü ebruyu)
Ebru:napiyorsun....
Polat:gelll.....(asagi vardiklarinda)evet dinliyorum seni
Ebru:ne anlatmami bekliyorsun benden...
Polat:dünkü yaptigindan baslayalim mesela!
Ebru: anlatacak birsey yok!...babamla sohbet ettik o kadar.
Polat:o kadar öyle mi!...sen beni delirtmek icin yapiyorsun ebru. Sirf canimi yakmak icin...
Ebru:canini yakmak icin öyle mi?.....(aglayarak ve yorgun bir yüz ifadesiyle)...peki sen...sen hic düsünüyormusun benim canimi ne kadar yaktigini. Hic soruyormusun bana. HAYIR!....Sen korkak, yalancinin tekisin. sadece bu hayati kendine degil elif ile bana da eziyet eden birisin sen....bu`sun. Hicbirseyi olmayan, yüregi olmayan birisin
Polat:öylemiyim? Birgün olsun benim penceremden baktin mi? Birgün olsun sende beni anlamaya calistin mi?
Ebru:dogru calismadim....cünkü sende cezaret olsaydi kendi kizina dün gece yalan söylemezdin. Onun gözlerine bakarak nasil yalan konusabildin haaa.
Eski sevgilin kizindan bu kadar mi degerliydi? Ne yapti da sen benim kizima yalan söyledin! Bir baba olarak ona bunu mu borcluydun, bana bunu mu borcluydun!
Polat:karsisina gecip eski sevgilim mi deseydim...
Ebru:bak...yine dogruyu beceremiyorsun iste. Ismini sordugunda da yalan söyledin sen...senin hayatin yalan
Polat:dogru yalan....ben gecmisini silmis, yüzünü denistirmis bir adamim haklisin...
Ebru:ama sunu bil elif biraz büyüdügünde o yalanlarin ortasinda kalmayacak. Tek tek bilecek herseyi.
Polat:büyüdügünde ne yaparsan yap...ama simdi benim dedigim gibi olacak
Ebru:hic sasirmadim desem....keske...keske kizini hic tanimasaydin Polat. Hic görmeseydin. Cikmasaydin karsimiza. Yikmasaydin herseyi....
Polat:Cikmasaydim hic bilmeyecektim bile cocugumun nerde oldugunu...nasil bir kiz oldugunu. Bak demek ki tek yalanci ben degilmisim. Benim kadar sende ona yalan söylemissin....
Ebru:Dogru söyledim....ama senden nefret etmesin diye...söyledim evet. Suc bende, sen sadece beni sevemedin hepsi bu!

Elif uyanmistir " baba..."diye seslenir...

Polat: bu konuyu burda kapatmadik....haberin olsun.

cok sagul oldu Bernacim...

Ellerine saglik canim benim...

süper olmuş canım emeğine sağlık

dizikıloik devamını merakla bekliyorum

çok güzel olmuş ellerine sağlık

Akıl ümitsizlik yolunu tutar mı hiç?
Aşk gerek ki o yana başını ayak etsin de koşup gitsin,
Hiçbir şeye aldırmayan Aşktır, akıl değil...
Akıl, fayda elde edeceği şeyi arar,
Aşk yılmaz, yanar-yakılır, erir, utanma-sıkılma nedir, bilinmez...
Değirmen taşının altındaki buğday gibi
O da belalara düşer de gık bile demez
Öyle pek yüzlüdür ki ardına dönmez bile....
Gönlündeki fayda arama isteğini öldürmüştür O ...
Varını-yoğunu ortaya döker, oynar, yutulur, kar aramaz.....
Allah'tan aldığı gibi hepsini gene Allah'a verir.
Aşk mezhebinde her şey AŞK'a kurbandır.

Her odunun kokusu dumanından meydana çıkar. İnlemesinden anlaşılır ki, Aşık gönül hastasıdır. Vücudu afiyettedir ama o, gönüle tutulmuştur. Aşıklık gönül iniltisinden belli olur, hiçbir hastalık gönül hastalığı gibi değildir. Aşığın hastalığı bütün hastalıklardan ayrıdır. Aşk, İlahi sırlardan bir sırdır. Aşkı açıklamak ve anlatmak için ne söylersem söyleyeyim, asıl aşka gelince o sözlerden mahcup olurum. Dil söylerse aydınlanırız , fakat dile düşmeyen aşk daha aydındır. Çünkü kalem, yazmada koşup durmaktadır, ama aşk bahsine gelince; çatlar, aciz kalır. Aşkı açıklamada akıl yetersiz kalır. Aşkı, aşıklığı yine aşk izah eder ancak.


İnanmayan bir gönül, içinde kuş bulunmayan bir kafese benzer...
Isiklar kapandigi zaman, gecmis daha bir ayri güzel olur.


Ebru bütün gün Polat ile konusmaz. Ici yaniyor ama o bunu göstermiyordu.
Aksam olmus Ebru issiz bir kösede yalnizligi ile basbasa`dir. Taki Polat gelene kadar. Simdi oda diger bir issiz bir köseye oturmus, ikiside yalnizliklarinin sesini dinliyordu...ve o yalnizlik bir nefes ile bölünmüstü simdi...

POlat: buralara neden geldik?
Ebru:bunu bana mi soruyorsun?
Polat:kime sorayim ya...
Ebru:(uzun bir sessizlikten sonra)....bugün tam 6 yil önce....hatirliyormusun. Ilk defa yemege cikmistik. Bugün tam 6 yil önce! (buruk ama ayni zamanda hafif gülümseyen bir tebesümle)
Polat:evet oldu...tam 6 yil önce!
Ebru: eger o zamana geri dönebilseydin....gercekten benimle evlenirmiydin?
Polat: nerden cikti simdi bu?
Ebru:evlenirmiydin?
Polat:evlenirdim..(ebruya bakarak)
Ebru:hayir yapmazdin!(buruk bir tebesümle)
Polat:yapmazmiydim?...nerden biliyorsun ki...
Ebru:Nazife anne`nin hastaneye düstügü güne dönebilseydin,yapmazdin!
Polat:hayir...dogru degil
Ebru:bir kere olsun icinden geceni diline dürüstce vur polat. Bir kere olsun bunu yap....( ela gözleri dolmaya baslar)
Polat:hep süphe vardi...hep kayip giden zaman. 6 yil öncesine dönseydim yapardim. Yine yapardim....
Ebru:biliyormusun..ünveristedeyken hep hayal ederdim. Annem`gilin evliligi gibi bir evliligim olsun isterdim. Ama basaramadim...
Polat: basardik ama sen hep süphe ettin...ucuruma sürükledin bizi..herseyi...
Ebru:dogru yaptim...kendi babami ölüme gönderdim. Oysa duvar olmustu önümde. Evlenme diye. Evlenmeyeceksin diye. Ilk defa o gün karsi gelmistim babama.

Polat dinliyordu artik sadece. Bir yandan da sucluluk hissediyordu yüregi.

Ebru:Annem bana hep sende anne olunca anlarsin derdi. Dogruymus! Bugün elif benim karsima dikilip sevdigi adami savunsa...inan bende onu ezip gecemem...
Polat: ben böyle olsun istemedim...
Ebru:(aglayarak)bende....
Polat:niye o zaman sürekli canini yakmak icin firsat kolluyorsun ebru? Niye sürekli agaya kalktigimizda yine yigilip kaliyoruz?
Ebru: bana söz ver
Polat:ne sözü?
Ebru: bana birsey oldu mu elife sahip cikacaksin. O tüm mutluluklari hak ediyor
Polat:bunlari niye anlatiyorsun? Noluyor? Bilmedigim birsey mi var...
Ebru: seninle, bu hayatla neyin ne zaman olacagini bilmiyorum. Bak sana annemi, babami kaybettim. Benim ne olacagimi belli bile degil. Sen bugün, bu halinle, bu hayatinla bana, kizimiza birsey olmayacaginin garantisini verebiliyormusun? Veremezsin...
Polat:ben yasadigim müddetce size hic birsey olmayacak....
Ebru:bana önce söz vereceksin...
POlat:vermeyecegim...cünkü birsey olmayacak...
Ebru:vermek zorundasin....kizin icin...elif icin....Nolur Polat. En azindan bana bunu borcu olur...nolur (aglayarak)
Polat:söz....ama bil ki ben ölmedigim sürece size birsey olmayacak..
Ebru:hatirliyormusun beni nasil birakip gitmistin...( ilk yemeklerini kast eder)
Polat: unutmadim...(simdi hafif bir gülen yüz ifadesiyle) acisini baya yüklü bir sekilde cikartmistin...
Ebru:(ayni sekilde..gülümseyen hafif bir yüz ifadesiyle)....demek ki o zamanlar inatlasmisiz...
Polat:öyle...ama beni tavla`da yendigin ayri bir olay zaten!
Ebru:sans diyelim...
Polat:sans mi...mars ettmistin!( bir nevze bile olsa ebruyu güldürmeye calisir)
Ebru:zarlar bes bes gelmisti...yani benim elimde olan birsey degildi. Ama demek ki tavla senin zaaf`inmis bunu anladik!
Polat:ilk oyunumuz diye öyle oynamistim. Yoksa bes bir coktan mars olmustun zaten...isteseydim racon bile keserdim ama yapmadim simdi, hadi dedim ilk oyunumuz (gülerek)
Ebru:eminim öyledir...
Polat:nereye gidiyorsun?...
Ebru:elife bir bakicam...
Polat:gelmemi istermisin?
Ebru:hayir, gerek yok...ben bakarim...

Vay be sende bende geriye donduk durduk yerde...

Ama cok guzel olmus Bernacim,afferim sana...
Ama Ebrunun lutfen bana soz ver demesi hoc hosuma gitmedi kesinin bunu altindan bir sey cikacak...

süper olmuş canım emeğine sağlık

mükemmel oldu harikaaa
ellerine saglik
devami ne zaman bernacim ???

çok güzel olmuş ellerine sağlık devamını bekliyorum.

oh ya biraz da polat acı çeksin hep ebru hep ebru acı çekiyor
devamı ne zaman

Insan yalniz kalmaya alistigi zaman, cok farkli biri oluyor galiba. Bunu gördüm. Kimine yalnizlik en büyük bir ceza gibi gelsede, aslinda yalnizlik benim özgürlügümdü....Henüz adını dahi telaffuz edemediğim ülkeler kadar uzağım kendime, Göçmen kuşlar karamsarlığındayım, Ve her an kendime yeni acılar ısmarlıyorum ,Kendime en samimi olduğum an ağladığım zamandır ..
Yitirdigin herşeyde kazandıgın birşey vardır,kazandıgın herşeyde biraz yitirdiklerin....Bu yüzden birileri ısınıp dururken dinmez üşümelerin...Hayat karşına nasıl çıkarsa çıksın,seni ne kadar yıpratırsa yıpratsın sakın vazgeçme..Ve unutma....Eger hayallerin olmazsa bir gün başkasının hayali olamazsın......
insani yaslandiran yasadigi yillar degil, ulasamadigi arzularidir. hayatta en aci sey felaketler degil, yasanmasi mümkün iken yasanmayan mutluluklardir....
Hergün Binlerce Hayal Kurarsın Hiçbiri Gerçek olmaz...Birgün Bİr gerçek yaşarsın hİç bİr hayale sığmaz....hayatina hersey sigar ama istediklerin sigmaz iste! Bos bir bakis ile vedalasirsin herseyden, herkesden. Ama seni en iyi yalnizligin anlar. O susuyor diye anlamiyor sanma sakin. Yalnizlik konusmaz ama seni dinler, akan gözyaslarini, duygularini, isyaninin, feryadini...herseyini en iyi o dinler. Dost olur sana......


Ebru Elifin yanina gitmistir....

Ebru:napiyorsun?
Elif: hicccc oturuyorum..
Ebru:yalniz mi?
Elif:evet..
Ebru:aaaa nerden buldun bu resmi ?( gülerek....elifin 5.yasgünü resmi, ebru ile cekilmis)
Elif:dolaptan buldum....anne...
Ebru:efendim...
Elif:senin resmin niye yok
Ebru:var ya birtanem...elinde ya
Elif:öyle degil...
Ebru:nasil...
Elif:babamla niye yok...
Ebru:var...
Elif:göster sene...ben hic görmedim... (heycanlani bir sekilde)
Ebru:simdi resimleri mi arayayim annecim...baska bir zaman bakariz olmaz mi?
Elif:simdi göster...
Ebru:Elif...
Elif:nolur...anne lütfen..
Ebru:iyi peki tamam...ama söz vermiyorum bak, bulamazsam küsmek yok, tamam mi?
Elif:tamam...


Ebru asagi salona iner...Polat hala orda oturuyordur..

Polat:noldu?
Ebru:yok birsey!...Elif resimlere bakmak istiyor hepsi bu
Polat:ne resmi?
Ebru:(gülerek)ikimizin resmi...tutturdu resiminiz niye yok diye...(polata bakarak)
Polat:resmimiz????
Ebru:evet resmimiz!... merak etmis, sizin niye resminiz yok diyor...
Polat:oldugunu söylemedin mi
Ebru:söyledim....söylemesine ama anlamiyor...
Polat:ama neeee...
Ebru:ayrildigimiz zaman ben resimleri atmistim...cünkü senin hakkinda hic birsey bilmek istemiyordum!!!
Polat:sen yukari cik...
Ebru:resim arayacagim dedim ya...
Polat:tamam sen cik..geliyorum ben birazdan...
Ebru:noluyor?
Polat:bir kere de soru sorma yaaaa dedigimi yap!

Elifin odasi:
Elif:buldun mu?(heycanli)
Ebru:bulamadigim bebegim napalim...
Elif:senin hic resmin yok mu
Ebru:var...ama bulamadim napalim (güler ve elifin saclarini oksar)
Polat:girebilirmiyim (elifin kapisini calar)
Elif:gellll(sevincli bir sekilde)
Polat:melekler bana senin resim aradigini söyledi,dogru mu?(gülerek)
Elif:dogru...
POlat:hmmm...bakalim meleker bana ne getirmis (cebinden bir Cd cikartir)
Ebru:o ne ?
Polat:bilmem, izleyelim mi?
Ebru:merak ettim,söyle sen ne o???? Ne izleteceksin Elife?
POlat:dur ...hadi asagi

Elifin odasinda DVD olmadigindan hepsi salona iner tekrar. Polat CD`yi DVD ye koyar ve acmadan önce...

Polat: simdi bu izleyecegin sey...resimlerden daha degerli

Ve DVD`yi acar. O DVD de Polatin ebru icin hazirladigi bir CD vardir (resimler vardir ikisinin, ve polatin kücük bir konusmasi= ilk bastaki senaryoyu hatirlayalim....o dönem ebru polata küsmüstü ve ayri yasiyorlardi, cünkü ebru polatin onu aldattigini düsünmüstü)


Elif:aaaa annemin resmi (ebruya gülerek bakar)
Ebru:evet birtanem, benim resmim...
Elif:babam`da var (eli ile DVd`yi gösterir)

Elif Dvd`yi devam izlerken, ebru polata yaklasir (yan yana oturuyorlardir)
Ebru:nerden buldun bunu? (sorulu bir yüz ifadesiyle)
Polat:buldum iste...
Ebru:´bende nerden buldugunu soruyorum. Sen o dönem benim evime mi girdin yoksa? (sorulu bir yüz ifadesiyle)....yaptin demi. Tabi ya eseklik bende ki hala soruyorum..yaptin!
Polat:hayir...sana bunu hazirlarken kopyalamistim... (ebru ya bakarak)
Ebru:Unutmusum bile böyle birsey yaptigini. Sen az önce kopyaladim mi dedin, ben mi yalnis anladim?
Polat:yooo dogru duydun kopyalamistim....Elif...
Elif:efendim..
Polat:bak bu da dügün resmimiz...(cebinden dügün resmini cikartir)
Elif:aaa....annem cok güzel olmus!..niye tek bu var?
Ebru:Cünkü bir tane oldugu icin....bak bunu da sen dogdugunda cektirmistik... (polatin elif ile olan resmi, ve ebrunun elif ile olan resmi)
Elif:cok kücükmüsüm...
Polat:hala kücüksün...
Elif:ama annem dedi ki ben büyüdüm...
Ebru:daha degil
Elif:ne zaman...
POlat:biraz var....(gülerek)..gel bakalim sen baba`ya.

Simdi hepsi koltukta oturmustur. Tam bir "aile" olmuslardir o an.....

ayy süper emeğine sağlık canım bende yeni bölüm ekledim okusuan canım

coook güzel olmus ellerine saglik canim devami ne zaman ?

bayildim canim....super...

eveeeeeeet çok hoştu

çok güzel olmuş ellerine sağlık...hatice&necati ne zaman?