tarafından dizikolik Paz Şub. 20, 2011 2:40 pm
Yalnizlik bazen bir savastir. Hani masallarda olur ya,hep güclüler gücsüzleri yener....dogru! Yalnizlikta böyle birsey iste. En dibe vurdugunda o seni daha da dibe vurur. Sen o saplandigin camurun icinden cikmaya yeltenirsin, bos ama sana uzanan tek bir el bile umudun olur...aslinda hepimiz kendimizle bir savas icindeyiz.Sürekli bir cabamiz var...bir umudumuz, hayallerimiz. Bir öykü icinde yasiyoruz aslinda...herkesin kücük bir öykü`sü, kücük masum hikayesi vardir...ama her hikayenin sonu varmidir? Kim bilir...bazen bittigini sandigin zaman bile bitmemistir yeri geldigi zaman. Bizler aslinda tam ortadayiz. Ne geri dönebilme sansimiz var, nede bizim icin biten bir yol.Öylece dikleriz caresizce....kimi zaman etrafimiza bakariz, cikis yolu umuduyla...
"Yeter" demek yetmez ki bazen.....
Polat Pilavci ile konusmus...ve artik farkindadir. Bu kadar kolay pes etmek yoktur.Ilham gelmistir ona....zaten dogru olan da bu degilmidir ki? Bir karar alip o karari uygulamak, inancini yitirmeden pes etmemeyi denemek...
Polat arabaya bindigi gibi solu tekrardan evde alir...
Ebru:noldu cabuk döndün?...Ne o, yoksa Burcu`yu bulamadin mi
POlat:bu sacmaliga bir son veriyoruz artik yürü...(Ebru`nun kolunu tuttugu gibi gider)
Ebru:sen kim oluyorsun da beni sürüklüyorusn...ben o senin tavladigin kizlara benzemem...birak kolumu (kizgin bir sekilde bagirir polata)
Polat:(ayni sekilde kizgindir. Bu kiskanclik olayi onu fazla germistir. Simdi durur ve Ebru`ya)..sana yürü diyorsam yürüyeceksin!
Ikisi birbirlerine kizgin bir sekilde bakarlar kisa bir süre...Askin atesinde erimisti onlarin masumiyeti....öyle bir Atesin icinde yaniyorlardi ki simdi...onlar icin aslinda bu sinav degilde ask`in son evresiydi...
Bosa inatlasiyorlar, birbirlerinin canini yakiyorlardi....ve bunu yaparken aslinda kendilerine ceza veriyorlardu bu iki asik...
Ebru:kolumu birak...
POlat:biktim anladin mi...BIKTIM!...Yürü...
Polat Ebruyu arabaya bindirir
Ebru:nereye götürüyorsun beni....
Polat:konusma...
Ebru:sana birsey sordum...duymuyormusun.(kizarak)
Polat:tek bir söz bile söyleme artik...
Polat ebru`yu kücük dag basinda bir eve götürü ( tatil yaptiklari ev!)
O eve geldiklerinden beri ikisi birbirleriyle konusmaz bile. Gün kendini aksamin safkina birakmis...o geceyi yagmur ile tamamliyordu simdi...
Polat sömineyi yakmis simdi ikisi karsilikli konusmadan söminenin karsisinda oturuyorlardir...
Ve sessizlik kendini soguk deniz dalgalarina vurur sanki...
Ebru:beni böyle ali koyamazsin!
Polat:istedigimi yaparim!
Ebru:sen kim oluyorsun haa...kimsin sen?! Bir dag evinde beni ali koyuyorsun. Bu mu senin yapabilecegin sey...(kizgin bir sekilde konusur)
Polat:yoruldum artik...sürekli bir kiskanclik, sürekli bir savas. Niye? ne icin?...
Ebru:bunu konusmak icin mi getirdin beni buraya...
Polat:beni dinlemeye tahamülün varmiydi ki?
Ebru:evet yok...simdi bile yok!
Polat:ama baska sansin da yok...
Ebru:sen benim tek sansim degilsin...
Polat:iyi git o zaman gidebiliyorsan...hadi! ne duruyorsun
Ebru:gidiyorum zaten...o kadar bencilsin ki kizini bile unuttun evde
Polat:unuttugum birsey yok. Cahit basinda...
Ebru:seni daha fazla dinlemek istemiyorum....(kalkar gider)
Polat:disarida yagmur yagiyor...
Ebru:anahtarlari verirmisin...(polata anahtar diye elini uzatir)
Polat:otur...
Ebru:verirmisin...
Polat:otur dedim...
Ebru:oturmuyorum...seni görmek bile migdemi bulandiriyor artik. Sana her baktigimda ....
Polat:OTUR!(kizarak)
Ebru o sinirle yagmura aldirmadan disari cikar...Polat arkadan...
Yagmur o kadar cilestiriyordur ki islak mendil misali cok fena islanmislardir
Polat:(kosturarak ebru`nun kolunu tutar)ne yaptigini zannediyorsun sen
Ebru:sana ne!
Polat:bu yagmurda gidemezsin..
Ebru:sen mi engel olacaksin...
Polat:gerekirse evet..
Ebru:cok korktum....hadi olda görelim...
Polat:iyi gör o zaman...(ebru`yu oldugu gibi o yagmurda kucaklar ve iceri götürür)
Ebru:birak..
Polat:susarmisin..
Ebru:susmuyorum...
Polat:iyi avasin ciktigi kadar bagir o zaman..
Ebru:imdattttttttttttttt....
Polat:duyan yok galiba sesini haa..
Ebru:cevap verme bana...verme!indir diyorum beni..indir!
Polat:al..(indirir ve kapiyi kitler simdi arkadan)
Aradan yarim saat gecmistir...
Polat:üzerindekileri ver...kurusun diye koyalim buraya..
Ebru:gerek yok..
Polat:inat etme...ver iste..
Ebru üzerindekileri kurumasi icin Polata verir(kendi üzerinde Polatin arabadan getirdigi gömeligi vardir)
Ebru:sen?
Polat:ne ben...
Ebru:hasta olacaksin...sende cikar
Polat:bosver sen beni...
Ebru:cok soguk....
Polat:ordan isinamazsin zaten..gel buraya.(kendi söminenin önündedir, ebru ise hafif uzakta koltukta oturuyordur)
Ebru´da simdi isinmak icin polatin yanina yere oturur...
Polat:hala kizginmisin...
Ebru:affetmedim...
Polat:hic birsey yapmama ragmen...
Ebru:o kiza bakislarin...ilgilenmen...
Polat:ama sana baktigim gibi bakmadim ona...
Ebru:herseye ragmen ilgilendin...bunu inkar edemezsin ama
Polat:etmiyorum tamam...ama bir arkadas olarak ilgilendim...üsüdün mü?
Ebru:biraz (hafif gülümseyen bir tebesümle)
Polat:gel hadi...(polat battaniye`ye dolanmistir)ikimize de yeter (gülerek)
Ebru sokulmustur simdi Polatin yanina....ve kisa bir süre sonra kafasini onun omzuna koyar...
Polat:isindin mi..
Ebru:(polata bakarak)biraz..(tebesümlü bir sekilde)
Simdi ikisi birbirlerini izler öylece..masum bir sekilde...
Polat eli ile ebru`nun saclarini oksar..."hala islak"(yakinlasmistir ona)
Ebru:(saclarini oksayan polatin elini tutar ve )"ellerin buz gibi olmus...benim yüzümden"
Ikisi bir nefes kadar yakindir artik....Artik bir nefes bile yoktur aralarinda. Mühür olmustur dudaklari birbilerine...
Ebru kisa bir süre sonra..sessizce"napiyoruz biz"
Polat:"sensizlik ölüm gibi"....
Ebru:"dogru mu bu yaptigimiz?(sessizce)
O gece kendini aska birakmistir artik...Ebru her ne kadar kendine engel olmayi denesede, kendini Polata teslim etmistir.....
Polat ebru`nun kokusu özlemiscesine bakiyordur ona...Elleri ile onun yüzünü oksar"senden asla vazgecmedim...."...simdi ebru`yu boynundan öpmeye baslar..
Ebru:biz....
Polat:ssttt....tek bir söz bile yok bu gece...
Polat ebrunun giydigi Gömledigin dügmelerini yavas yavas acmaya baslar....
Ebru:(sessizce)"Polat.."
Polat daha fazla bu anin bozulmasin istemez..ve ebru`nun dudaklarina mühürlenir...Ebru da ayni sekilde Polatin gömlegini acar yavas yavas..
O gece sadece onlarin yerine ask konusuyordur....
Ebru ellerini Polatin boynuna dolamis, gözlerimi kapamis, kendini Polata teslim ediyordu öylece....
Polat ebru`nun kokusunu icine cekiyordu sanki...ona dokunuyor, öpüyordu onu.