BÖLÜM BAŞI~~
ebru beşikte ömer efeyi göremeyince birde kanepeye alimematiye bakar bakar ki oda yok koşa koşa sedefin yanına gider onu uynadırır.
ebru:sedef!sedef kalk çocuklar yok
sedef birden sıçrar.
sedef:ne nereye gitmişler nasıl gidebilirlerki?yürümeyi bile bilmiyorlar.
ebru:polatlarda gelmedi gece allahım bebeğim kaçırıldı!
sedef:memati bir daha yüzüme bakmıycak emanet çocuğa göz kulak olamadım.
ebru:belki de polatlar gelmiştir,götürmüştür...
sedef:ebru hiç sanmıyorum onların gece geldiklerini ,hem gelseler duyardık...
ebru hemen telefona sarılır ve polatı arar ama telefonu kapalıdır.
ebru:kapıdaki çocuklara soralım onlar görmüşlerdir.
hemen kapıya koşarlar canere sorarlar.
ebru:caner gece abinler geldimi?
caner:yenge biz nöbeti az önce değiştirdik ama çocuklar abi geldi fln demediler...bişey mi oldu?
ebru:çocuklar yok,sen hemen arabayı hazırla babamlara gidicez...
hazırlanırlar arabaya binerler.sedefle ebru arkaya oturmuş hüngür hüngür ağlıyorlardır.
ebru:daha minicik o ,nasıl kaçırabildiler bebeğimi!
sedef:çocuk daha bi beladan kurtulmadan öbürü buldu hemde benim yanımdayken!
ebru:ben şimdi polata ne diyceem?
caner:yenge asıl çocuk kaçırıldıysa biz abiye ne diycez!
sonra arkada ebruyla sedef pöyküre pöyküre ağlamaya devam ederler...
sonunda nazife annelere gelirler...kapıyı çalarlar kapıyı açan nazife annedir
ebru:anne ömeri kaçırdılar!
sedef:ali mematiyide!
ebru kendini daha fazla tutamaz girişteki sandalyeye atar kendini!
ebru:ben polata ne diycem anne telefonu da kapalı aklımıza burası geldi,
nazife anne:hay allah herhalde çocuklar gece size haber vermeyi unuttular içerde uyuyorlar alimematiyle ömerde yukardalar!!
ebru bir an donar işaret parmağını kaldırıp sinirli sinirli arkasını dönerki memati bir koltukta polat bir koltukta uyuyorlar.
ebru sedefe bakar!sonra polatın yanına gider!
ebru:polaaatt!!
polat uynamaz ama onun sesine memati uyanır!
memati:yenge!
ebru arkasına döner pis pis mematiye bakar!
ebru:polaaatt!
polat:ebru iki dakika daha uyuyayım nolur!
sonra birden polat sıçrar...
ebru:nasıl yapabildiniz bunu şu 1 saattir ömrümden ömür gittii!çocuklar yok,ağlamaktan gözlerim şişti,neden haber verme zahmetinde bulunmadınız sayın polat alemdar!
o sırada nazife anne ömer i getirir,ağlamaktadır!
nazife anne:kızım ömerin karnı aç yarım saattir ağlıyor!
ebru ömeri kucağına alır bir koklar,
ebru:anne tabi ağlar geceden beri açç ... ebru polata döner sakın kurtuldum sanma ömer efeyi emziriyim geliyorum...
ebru yukarı ömeri emzirmeye çıkar nazife anneyle sedefte kahvaltı hazırlarlar!mematiyle polaat ebruya yakalanmamak için hızlca kahvaltı ederler ebru sonunda merdivenlerdn aşağı iner ve tam sandalyey oturacakken polat masanın altından telefonunu çıkarıp mematiyi arar,memati telefona bakar sonra polata bakar polat çaktırmadan göz kırpar ve polat telefonu kapatır mematide sanki başkasıymış gibi kulağına telefonu dayar.
memati:efendim kazım,nee!!hemen geliyoruz...
memati polatın kulağına eğilir
memati:usta ne oluyor?
polat:tamam hemen çıkalım...
kaçar gibi(daha doğrusu kaçarark) ayakkabılarını giyerler ve nazife anneye iyi günler deyip kaçarlar...
ebru:nasıl olsa eve gelicekler!
memati ve polat arabaya binerler,
memati:usta noluyor?
polat:memati az daha kalsaydık olanlar olcaktı!
memati:usta sen yengeden mi korktun?
polat:memati saçmalama ne korkması sadece şu an çok sinirli kalbini kırrmıyım diye ordan uzaklaştım...
memati gülümser!!!
mekan:ebrunun arabası
sedef:cnm bizide eve bırakın!
ebru:hayır sedef hiç bir yere gitmiyosunuz intikamımı akşam alıcam !memati abide gelsinki en azından bir şahitim olsun!
sedef:ne yapıcaksın ki !
ebru gülümser!
mekan:ofis
polatın telefonu çalar!arayan ebrudur.
polat:memati ebru arıyor açmasammı!
memati:usta bence aç korkunun ecele faydası yok!
polat telefonu açar!
polat:efendim hayatım,
ebru:polat cnm galiba daha demin sana fazla yüklendim oğlum söz konusu olunca gözüm dönüyo biliyosun!
polat:önemli değil cnm ne olucak!hem haklıydın!
ebru:tamam o zaman kendimi hem sana hem memati abiye affetirmek istiyorum akşama size yemek yapıcam hem sedeflerde burda!
polat:tamam o zaman cnm akşama görüşürüz!
ebru telefonu kapatır çok pis bir gülümseme atar!
akşam olur,sedefle ebru pencereden polatla mematinin gelip gelmediğine bakıyorlardır!
sedef:ebru adamın yüreğine inmesin!
ebru:sabah bizimkine inmedimi sedef!
sedef:geliyorlar hadi hemen geç mutfağa,
(sedefle ebrunun planı şudur,ebru mutfakta yemeği koymak için bir kap almak ister ama oldukça yukaradadır bir tabure getirirler ve ebru üstüne çıkar şaka bu ya ebru onun üstünden düşücektir ama tabure çok yüksektir kapı çalar ebru yerini alır!sedef gider kapıyı açar.)
sedef:ebru!ebru düştü der ve mutfağa koşar,polatlar arkasından,polat mutfağın kapısına gelir ebruyu öle görğnce iki aliyle kapıya dayanır ve orda ekran kakarır .dayan kalbim dayan çalmaya başlar!!!!!!!!!!