Gitme kal

ya süper olmuş devamını çabuk yaz canım

Ay Berna bu harika olmus ama cok acikli olmus...

Lutfen gelen bolumde Ebru kizina kavusun,lutfennnnnnnn

güzel ve heyecanlıydı tebrikler

çok güzel olmuş canım.

eeeeeeeeee dizikolik devamı nerde

eeeeeeeeee dizikolik devamı nerde

tekrar aynı mesaj gelmiş ama sil butonu görünmediği için silemedim
kusura bakma

harika oldu dizikolik
ellerine saglik canim

"Ateş düştüğü yeri yakar" denir ya… Yakıyor… Çevreyede küçük kıvılcımlar sıçratir. Bazıları söner zamanla, o zaman elersiniz “sığ” insanları hayatınızdan biir bir… Bazıları da kor halinde için için yanmaya devam eder kalplerde. Bir de tesadüfen o ateşin yanından geçenler olur, o kıvılcımlar onlarında kalplerine sıçrar. Ama asıl ateşin düştüğü yer hiç sönmez, hafiflemez. İlk düştüğü andaki gibi yanar durur…


Ebru artik yüregini, hatta kalbinin attigini bile bilemeyecek kadar cökmüstü. Bir zamanlar onu aldirmayi bile düsünmüstü....belki o zaman yapabilirdi evet..cünkü görmüyordu bebegini. Karninda tasiyordu onu. Ama sonra...her anne gibi o da anneligi tatmisti bir yerde. Ölüm nasil bir seydi? Ölüm susmak´miydi?
Biri gelir, sevdiginiz birinin canina kiyar...ocaklar yakar. Siz sadece onu adalete teslim etmeyle yetinirsiniz. Oysa bir gercek vardir ki...onun kiydi can hic bir zaman geri gelmeyecek,ama bir katilin her zaman bir yerde özgürlügü verilecek...!!!


Polat telefon konusmasinin ardindan yine ebru`nun yanina gider
Ebru elifin esyalarini kokluyordur simdi....

Ebru:(polata bakar aglayarak)sen gözünden bile sakinirsin....sacina bile dokunmaya kiyamazsin, sonra elin adami gelip onun canini alir....
Polat:Ebru....
Ebru:kabullenmesemde bana onu getir....en azindan bir mezari olsun yavrumun, en azindan bunu becer, bana söz verdigin gibi kizimi getiremedin, en azindan ölüsünü getir!
Polat:ben...(aglayarak ebru`ya dokunmak ister)
Ebru:(polatin elini ceker)sen....seninle evlendigim günden beri kaybetmedigim birsey kalmadi. Ailemi kaybettim..önce babam,sonra annem,simdi kizim....Neyin ahini biz cekiyoruz haaa, neyin bedelini ödüyoruz biz!
Polat:senin canin yandigi kadar benimde yaniyor! Tek senin yüregine ates düsmedi. Ölen benimde kizimdi...Elif benimde kizim
Ebru:belkide bu zamana kadar canina kiydigin insanlarin ahi simdi gelip kizimi buldu....(öfkeli bir sekilde polata bakar)

POlat bu konusmanin devamini getirmek istemez. Kim bilir belkide Ebru hakliydi. Onlari 5 sene bulamadigi zaman, onlar huzurlu yasiyordu. Bir insanin ahi gercekten tutar mi? Ah kovalar derler ya...dogru! Polati kovalamisti. Ama tek bir farkla. Onu bitiren kizinin ne ölüsünü nede dirisini bulamadigiydi.


Ofis:
Memati: offf nerde bu serefsiz..elimiz kolumuz bagli kaldik böyle (sinirden gezinir ofisin icinde)
Abdülhey: ne sandin...ersoyun abinin karsisina gecip kizini ben öldürdüm demesini mi...
Memati:sen ne anlarsin abdülhey ...hic cocugun oldu mu? Evlat acisi düstügü yeri yakar. O serefiz benim mamos`uma bile kiydi!
Abdülhey:bu ise girenin hic bir zaman zaafi olmaz....
Memati:devlet mi ögretti bunlari sana
Abdülhey:evet ögretti...
Memati:ondan mi terkettin sultani?..belli belli. Hem zaaflariniz olmasin der isine geldimi de siz devletin cocuklarisiniz....


Polat ofise gelir...
Memati:noldu usta?
Polat:nolucak memati...(bitmis tükenmis bir halde)
Memati:hangi delige girdi serefiz...
Polat:offf....
Memati:usta benim isim var...
Polat:ne isi memati?
Memati:bir is usta...


Memati isko`ya gider simdi...
Isko:ooo memati abi hosgeldin
Memati:hosbulduk..
isko:hangi rüzgar atti seni buraya...
Memati:bana bu ersoy`un yerini söyleyeceksin ismet
Isko:abi ben nerden bileyim ersoy nerde...
Memati:herseyi duyuyorsun`da bunu mu duymadin lan...
isko:valla abi bilmiyorum...biraktim ben o isleri
Memati:iyi ben kafana bir sikayim belki o zaman hatirlarsin isko...(silahini cikartir isko`ya dogru dogrultur)
Isko:abi yapma...ben nerden bileyim abi...
Memati:valla isko bende bilmiyorum (tam sikacakken)
isko:abi dur....bu gece uyusturucu cikartacakmis yurtdisina. Yasar aga ile ortak ise girmisler...
Memati:nerde ne zaman?
Isko:bilmiyorum abi...
memati:iskoooooo
isko:bir fabrika var
memati:ne fabrikasi lan?
Isko:eski bir kagit fabrikasi...islemiyor,3 sene önce kapatildi. Paralari orda degis tokus yapacaklarmis
Memati:nerde lan bu fabrika...
Isko: nato yolu üstünde abi...gece yarisindan sonra...
Memati:aferin isko...ise yariyor bak!

Memati ordan ayrilir ayrilmaz Polati arar simdi...
Memati:aloo usta...
Polat:noldu memati...
memati:usta...öyle birsey ögrendim ki, azrail gelse ersoy serefsizini alamaz elimden..
Polat:noldu memati...
Memati:bizim isko`yu konusturdum..bu serefsiz yasar aga ile ortak uyusturucu isine girmis, gece yarisindan sonra kagit fabrikasinda bulusacakmis, uyusturucu cikartacaklarmis yurtdisina....
Polat:tamam memati...ben gelmeden birsey yapma...
Memati:usta....mamo`suma kiydi o serefsiz
Polat:yapmayacaksin dedim mi yapmayacaksin!(telefonu kapatir)


Yasar aga ve Ersoy görüsmesi (telefon`da)
Yasar aga:bir aci kahvemisi icseydiniz ersoy bey
Ersoy:ben is yapacagim adamlarla cay kahve icmem
Yasar aga:ben siradanmiyim ersoy bey...bizimde hatrimiz vardir elbet
Ersoy:vardir vardir...
Yasar aga:gece adamalari yollarim
Ersoy:ben üc bes caputsuz adamlarla is yapmam...yapacaksam üstleriyle yaparim. Yasar aga olmuyor böyle...
Yasar aga:hatrini mi kiracagiz ersoy bey...geliriz



Gece yarisi olmus, saatler hizla ilerliyordu simdi.
Polat pusu`ya yatmis, ersoyu bir av gibi bekliyordu. Keskin bir avci gibi dürbün ile bakiyordu simdi ersoy`a uzaktan. En ufak bir yanlis onu elinden kacirmak anlamina geliyordu. Ersoy nasil Polatin canini yaktiysa, polat´da ayni sekilde onun canini almak ile yakacakti...Simdi dürbünü Cahit`de vermistir..

Cahir:abi bu ersoy bir yere gidiyor?
Memati:nereye lan...ver bakim..
Cahit:dur!....(ve cahit sok gecirir)abi....
Polat:noldu cahit?
Cahit:abi bu elif

Polat oldugu yerde sok gecirir..."elif mi dedi" diyordu icten ice...
Ufak`da olsa kücük bir umut yesermisti kalbinde, inanmak istiyordu Cahitin söylediklerine..."allahim nolur evladimi bana bagisla diyordu"

Polat:ver (cahitin elinden kaptigi gibi kendi bakiyordur simdi)"eliffff"
Memati:noldu usta..
Polat:(mematiye bakarak)memati..elif...elif orda, kizima kiymamis
Memati:ne diyorsun usta (kendi gözleriyle görmek ister, polatin elinden kapar dürbünü ve simdi birde o izler)...vay serefsiz. El kadar cocugu rehin almis. Adam gibi cik sana karsimiza

bu defa hersey planlandigi gibi olmayacakti. Riskliydi artik hersey. Cünkü bunca olaylarin ortasinda kücük bir cocuk vardi, ve o her an hedef tahtasi olabilirdi bir yerde.

Polat:memati sen cahiti al arkadan dolan....yasarin gelmesini bekleyemem, cok riskli. Birde onun adamlariyla catisirsak olmaz...
Memati:usta bende senle geleyim
Polat:memati dedigimi yap..abdülhey
Abdülhey:efendim abi...
Polat:abdülhey sen özcani al arka kapiyi tutun, ben önden girecegim
Özcan:abi cok riskli bu
Polat:baska carem mi var özcan....hadi göreyim sizim...

Operasyon baslamistir. Abdülhey özcan ile birlikte arka kapiyi tutmus, orda bekci olarak dikelen adamlarin kafasina susturucuyla sikmistir. Tam arkadan biri ates edecekken özcan adamin kafasini cevirir, ve öldürür adami...

memati ile cahit`de diger arka tarafi tutmusdur...abdülhey ve özcan`dan "devam"isareti aldiktan sonra yavas yavas ön kapiya dogru yol alirlar...

Polat ön kapiya dogru gelir..öldürebildiklerini öldürür, öldüremedigi yerde memati girer araya....

icerisi:
Ersoy:(elifin yanina gelir)hic yakisiyor mu sana ayip....koskoca kiz oldun, hala agliyorsun...Bu baban sana birsey ögretememis, zaten ögretsede artik gec...

elif kücük yüregi ile kendini savunmaya geciyordu sanki, eli kolu bagli olan sandalyede ziplamayi deniyordu...agzi bantliydi ve bu yüzden kücük öfkesini aglarak ifade ediyordu...ersoya bakarak sanki ona "babam beni zaten kurtaracak"diyordu....

Mematinin kücük bir hatasi catismayi körükler...ersoy pusunun farkina varmir...kimin oldugunu merak ettigi icin fabrika camindan bakiyordu...Polati görünce elife dönü verdi bir an " bak baban gelmis....ama sen birazdan diger tarafi göreceksin" diyordu...

Ersoy elifin elini ayagini cözmek icin ugrasiyordu...ama artik cok gecti. Cahit ve Polat icer dalmis, ersoyun önündeki adamlari temizliyordu...
Baska kacis yolu göremeyen ersoy elifi önünde almis kafasina silah dayamistir...

" bak daha öldürmedim ama öldürecegim" diyordu
Polat:kizimin sacinin teline zarar verirsen, sen parca parca eder, toz yerine ben yollarim yurtdisina."
Ersoy:bakiyorumda hemen havalanmissin Polat Alemdar. Beni daha taniyamadin mi"

Elif caresizce babasini izliyordu...
Ersoy:birak beni gideyim...sende kizini al"
Polat:senin canini bagislamam...pazarlik mi yapacaksin,"
Ersoy:bana hava hos...kiz senin kizin...(elifin saclarini oksar, polati cileden cikartmayi basarir)
Polat:dokunmayacaksin ona
Ersoy:olmuyor ama böyle....sen hic büyüklerine karsi saygili degilsin...ama kizin öyle mi...annesi ögretmis

Polat ersoya tam sikacakken arkadan polisin gelisini duyar..herkes saskindir...
Birbirlerine bakarlar..cünkü hesapta bu yoktur...
Polatin bir anlik dalginligini bosluk bilen ersoy dikeldigi kapinin önünden kacmaya yeltenir...
Memati:usta kaciyor serefsiz...
Polat:birak memati...
Memati:ustaa.....
Polat:kizimi tehlikeye atamam....eninde sonunda geberecek, birak kacsin it!
Memati:usta yaa ben...mamosun intikami...
Polat:memati benimde kizim var...bende onun canini mi tehlikeye atayim, bunu mu istiyorsun....

Simdi elife dogru gider, sarilir , öper, koklar onu....sanki yillardir arayip bulamadigi bir cevher gibi...

Polat:elifim, kizim...birsey yapti mi sana babacim
Elif hayir diye kafa sallar ....."annem nerde"(aglayarak)
Polat:evde babacim...evde..gel(kucagina alir)

Polislerin gelmesiyle ortalik durulmustur....Polat elifi aldigi gibi hastaneye götürür simdi...
Ebru`ya daha haber vermemistir....önce ersoyun elife birsey yapmadigindan emin olmak ister....

ayyyyyyy ayyyyyyyy bayildim....

cok guzel olmus....

Ellerine saglik...

çok heyecanlıydı merakla devamını bekliyoruuuuuuuuuum ben

Süphe ne korkunc, ne kötü birseydir degil mi? O ses, o vicdan, bunlarin hic biri icine kor gibi düsen süphe`yi sustarmaz, susturamaz da zaten!! Evlat tarifi olmayan duygular katar insanin hayatina. Evlat sevgisi kelimelerle tarif edilemeyecek kadar özel ve değerli bir sevgidir.. Öyle büyüktür ki nasıl tarif etsem.. "yaşamadan anlatılamayacak bir duygu" cümlesiyle başlar tanımı.. Hayatınızın anlam kazandığını ve gerçekten yaşadığınızı hissettiğiniz andır onun doğumu.. Hatta "ondan öncesinde ben bir hiçmişim" dedirtecek kadar anlam yükler hayatınıza.. Iste Polat`da bunlari hissediyordu elifi icin, kizi icin.
Öyle bir duygu`ydu ki onunki...sanki kalbinin en üstüne , en derinine bir taht kurmus, o tahtin sahibi kiziydi.



Polat elifi aldigi gibi dogruca hastaneye götürür...

Psikolog:(elifi muayene etmis, simdi polat ile özel konusuyordur)Kizinin travma geciriyor
Polat:(saskin bir halde) travma mi?
Psikolog:yani elif o semtoplari gösteriyor. Bakin bazı çocuklar travma yaratan olaylardan daha çok etkilenebilir. Bazı çocuklar ise travmayı daha kolay atlatır...
Polat:yani...böyle mi kalacak?
Psikolog:hayir hayir... Çocuğunuz kendisinde gerilim yaratan konuyu açıklamak istemiyorsa, bu konuyu zorla açmaya çalışmayın. Bu durumda yapmanız gereken tek şey, yardımınıza ihtiyaç duyduğunda, çocuğunuzun yanında olacağınızı bilmesidir. Çocuğunuzun neler hissettiğini anlamaya çalışarak bu hisleri açığa vurmaya çalışabilirsiniz. Çocuğunuz sizin bu konuda konuştuğunuzu ve kendisini anlayabildiğinizi görürse, kendisinde travma yaratan olayı size rahatlıkla anlatabilir.
Polat:yaaa anlamiyorum, tamam hep yanindayiz ama böyle ne kadar sürecek?. Onu böyle görmek istemiyorum...(saskin ama ayni zamanda sucluluk duygusu belirmis bir yüz ifadesiyle)
Psikolog: size tavsiye edebilecegim tek sey sudur POlat bey Çocuğunuzun sıkıntılı olduğu dönemlerde, isteklerini hoş karşılayın. Örneğin, çocuğunuz ışıklar açıkken uyumak istiyorsa, bu isteğini geri çevirmeyin. Çocuğunuz uyurken yanında birilerinin kalmasını isteyebilir. Bu isteği de hoş karşılayın. Çocuğunuz travma sürecini atlatana kadar isteklerini yerine getirmeye çalışın. Çocuğunuz duygusal dünyasında ne yaşıyor olursa olsun, evinizde eski düzeninizi sürdürmeye devam edin. Çocuklar kendi evlerinde alışık olduğu düzenin devam ettiğini görürse, kendilerini daha güvende hissederler. Simdilik cocuk psikiyatri`ye yollamiyorum. Bir kac ilac yazdim, bunlar sürekci hic aksatmadan kullanmasi gerek. Ayni zamanda sürekli haraketlerini gözlemleyin. Yazdigim ilaclar sonuc verecektir. Dedigim gibi süre söyleyemem, belki bir hafta, belki bir kac gün....
Polat:sagolun...onu görebilimiyim..
Psikolog:tabi görebilirsiniz...eve gitmesinde bir mahsur yok, hatta daha iyi olacagini düsünüyorum...

Polat düsünüyor ama anlam veremiyordur artik...icten ice " benim yüzümden" diyordu. Vicdan azabi vardi...nasil olmayacakti ki, evladi bu yas`da silahlarin ortasinda hayat mücadelesi vermisti bir yerde. Hemde bunu kendi cocugunu öldüren bir adama karsi yapmisti...
POlat elifin yattigi hastane odasina gider simdi...

Polat:elifff (gülmeye calisir ama ici yaniyordur) Nasilsin babacim? (elifin saclarini oksayarak)
Elif:gidelim...
Polat:sikildin mi?
Elif:annem nerde?(gözleri yagmur damlasina dönmüstür)
Polat:evde...eve gitmek istemiyormusun?
Elif:anneme gitmek istiyorum...
Polat:tamam....hadi gel bakalim...(kucagina aldigi gibi cikar odadan)


Ev:
Ebru hissetiklerini hissetmiyordu sanki. Icten ice " ah cekiyoruz..niye evladim ile sinadin beni, niye bana bunu yasattin" Isyan ediyordu allaha. Hakki yoktu belki ama yapiyordu iste o can acisiyla. Elifin yatagina yatmis, onun esyalarini koklaya koklaya uyumustur...Zaten nasil normal olabilirdi ki...bir anneydi o. Aldigi ilaclar olmasa belkide acisini farkli bir sekilde gösterecekti ama yapmiyordu. Ilaclar uyusturuyordu onu sanki.

Polat elifi aldigi gibi eve gelmistir..

Elif:annem nerde....(polata bakarak´)
Polat:uyuyordur(gülerek)..hadi gel gidelim yanina..

Elifin odasina vardiklarinda ise ebruyu elifin esyalari ile uyurken bulurlar...

Elif:aaa uyumus (gülerek babasina bakar)
Polat:evet uyumus...kaldiralim mi?
Elif:(hayir diye kafa sallar)uyusun (gülerek)
Polat:ama anne merak ediyor seni....
Elif:ama annem bana dedi ki biri uyursa onu kaldirma ...
Polat:bak sen..(elifin yanagindan makas alir)

Simdi ikisi ebrunun yanina uzanir. Bir yaninda elif bir yaninda POlat vardir ebrunun. Ilaclarin etkisi yavas yavas geciyor ebru uyaniyordur artik...
Gözlerini actigindaysa inanamiyordu. Dogrumuydu bunlar? Gercekmiydi gördükleri? BIlemiyordu.
Heycanla polata dönü verdi hemen (polat hala uyuyor, elif ise diger tarafinda uyuyordur)

Ebru:polattt polatt (polati sirkeliyordur)
Polat:noldu ebru? (uyku halinde)
Ebru:polat eliff...(bir elife bir polata bakiyordur) elifff burda, yanimda
Polat:ebru yat allah askina yaa...
Ebru:elif burda diyorum, yanimda ( simdi icten ice "allahim deliriyormuyum?" , "beni bununla sinama nolur")polattttttt
Polat:nee (uyanmistir artik)
Ebru:elif burda...yanimda (heycanli bir sekilde)
Polat:biliyorum...
Ebru:ölmemis...kizim yasiyor! Elifim yasiyor (aglayarak)
Polat:sssttt (ebrunun gözyaslarini siler)ersoyun elindeymis..takas olduk.
Ebru:oo nasil...yani...(elife bakar aglayarak...onu saclarini oksar, koklar uyuyan kizini)
Polat:Travma yasiyor ( ciddi ama ayni zamanda üzgün bir bakisla)
Ebru:travma mi?? benim kizim travma geciriyor öyle mi? yani delirdi? ( öfkeli bir sekilde)
POlat:delirmedi...sadece alisik olmadigi bir durum yasadi
Ebru:dogru...seninle yasayan herkes zaten bu hayata alisik degil!!!
Polat:ebru yapma...psikolog ilac verdi, sürekli onu almasi gerekiyor. Belki bir hafta belki aylar, belki günler...bu elife bagli.
Ebru:(polata bakar ve sonra elife döner)annecim...(elifin saclarini oksuyordur) elifffffff
Elif:(hala uykulu bir halde)anneeee
Ebru:söyle annem....söyle bebegim (elifin ellerini öpüyordur)
Elif(uyanmistir artik)(yorgani kafasinin üzerine ceker)yaaaaa
Polat:noldu?
Elif:bakmayin...(utangac bir sekilde)
Ebru:niye? (gülümseyerek)
Elif:iste...(güler simdi)
Ebru:(gülümseyerek..tabi ayni zamanda elifin saclarini oksamaya devam eder)noldu?
Elif:babam cok komik olmus...
Polat:bak sen...(gülerek) ne varmis baba`da?
Elif:kiyafetiyle uyumus...
Polat:napalim babacim pijama olsaydi onu giyerdik herhalde
Elif:senin pijaman mi var (gülerek)
POlat: yok ama sen baba`ya alirsan giyerim!
Elif:(gülmeye devam eder)ama param yok ki...
Ebru:(elife bakarak)babalar gününe alirsin sende birtanem...
Elif:ama o zamanda param yok...(ellerini gösterir)
Polat:kizim baban bensem paraya ne gerek var....(gülerek)
Ebru:bak yaa ne sokuyor kafasina (gülerek)
Polat:benim olan hersey onu degil mi zaten...
Ebru:sok sok bunlari kafasina sok..yarin birgün okula baslayip ders yapmazsa sen cevaplarsin artik sorularini haaa
Polat:off ebru yaa...
Ebru:hadi hadi kahvalti ya...yatak sohbeti`de moda oldu sizde...
Polat:fena mi...bence hic zarari yok...
Ebru:yaa tabi...hadi yaaaa kime diyorum ben.
POlat:tamam be kalkiyoruz...


Onlarin ici ne kadar yansada bir anne, bir baba olarak bu oynadiklari role bürünmeleri gerekiyor kizlari icin. Hic birsey olmamis gibi davranmak hem polata hemde ebruya agir koyuyordu, ama mecburdular. Fedakarlik`di onlarin yaptiklari...galiba zaten "aile" olmakta bu degilmiydi???

süüüper oldu dizikolik
ellerine saglik

Bayildim Bernacim...

Ellerine saglik canim benim...

Cok sagol,super olmus....

çok güzel bernacım devamını bekliyorum

ben de beğendim ve severek okudum

çok güzel olmuş,ellerine sağlık canım.

okuyamadığım bölümleri okudum canım emeğine sağlık

ÖLüm mü hayat mi? Hangisi sizce daha zor?...Insan hep ayni yerden sorar sorularini, ayni yerden kendi kendine hesap sorar. Bazen unutmak isteriz. Darbeler hep beklenmedik yerleden gelir, sarsar insani. Bazen icindeki yarayi görenler olur, ama kimileri ise fark bile etmez. Hep mücadele edersin birsey icin, hep cabalarsin....ama hayat hep yikar! Olsun! hayat her zaman yiksa bile sen tekrar yapabilirsin....taki ölüm gelinceye kadar. Ne kadar yasarsan yasa ölüme hic alisamazsin, sadece unutursun, unutmak istersin ama o hep hatirlatir sana kendini. Ve bir gün hic beklenmedik bir anda cali veriri kapini.....koparir seni herseyden, herkesden. Senden ruhunu teslim alir....adim adim ölüme dogru yol alirsin. Aslinda ölümde yasamak degilmidir. Onlari birbirinden ayiran tek sey farkli yerlerde yasatmasi....


Ebru yasadiklarina inanamiyordu bir yerde. Daha dün ölü bildigi kizi gece yanina gelmis, hatta bu sabah "anne" diye seslenmisti ona. Icinden kizina bunlari yasattigi adam icin " seni kendi ellerim ile öldürecegim" diyordu. Hirsi kine dönmüs, kini intikama...


Kahvalti masasi:

Polat:niye yemiyorsun ?(elife bakarak)
Elif:canim istemiyor..
Polat:ama yemen gerekiyor babacim...
Elif:ISTEMIYORUMMMM...(aglayarak kalkar masadan)
Ebru:elifff (masadan kalkip elife gitmek ister ama polat elinden tutup)
Polat:birak....üstüne gitme, istemiyor iste. Acikirsa yer zaten. ( gücü tükenmis bir halde)
Ebru:ne hale geldi...kizim ne halde geldi yaaa
Polat:ilaclarini verdin mi?
Ebru:meyve suyu`nun icine attim....ilaclari görmek bile istemiyor
Polat:iyi yapmissin...
Ebru:eee bu böyle ne kadar sürecek?
POlat:bilmiyorum ebru...inan artik birsey bilmiyorum....


Ikiside hem anne hem baba olarak kizlari icin korkuyorlardi simdi. Onca emek, onca sevgi bir günde yok olup gitmisti sanki....
Elif odasinda icinde yasadigi kücük "depremi" kagitlara döküyordu. Hirsini öyle atacakti üzerinden. Bos bir kagit almis, simdi siyah bir kalem ile kagitin üzerini karaliyordu...

Polat:napiyorsun?
Elif:onun yüzünden...o kötü (öfkeli ayni zamanda aglayarak)
Polat:tamam babacim...sssstttt bak o yok burda (elleri ile elifin gözyaslarini siler)
Ebru:gel..elifff
Polat: bahceye cikalim mi seninle haaa
Elif:(hayir diye kafa sallar) uykum var benim...
Ebru:ama daha (sözünü biremeden polat araya girer)
POlat:tamam yat hadi...
Elif:vazgectim..
Ebru:niye?
Elif:iste....babamla bahceye cikabilirmiyim...
Ebru:(polata bakar, polat "evet" söyle dercine bakar ebruya) cik tabi...
Elif:biliyormusun bizim bahcede bögürtlen var (gülerek)
Ebru:bögürtlen mi var?
Elif:evett...böyle kücük kücük
POlat:bak sen...
Elif:onlari toplayalim mi?
Ebru:simdi mi?
Elif:evet....ben kasabadayken`de topluyordum ökkes dedemle...
Polat:iyi hadi gel toplayalim o zaman...

bahce:
Elif:basmaaaaaaaa
Polat:noldu ?
Elif:yonca yapragina basiyorsun...
Polat:tamam pardon (gülerek)

Polat, Ebru ve elif simdi bögürtlen topluyordur....
aslinda bir yandan da ilk defa egleniyorlardi sanki....

Ebru:eee hani sepet yok mu nereye koyacagiz (gülerek)
Elif:buraya...(cebinden basina takdigi yazmayi cikartir)
Polat:iyi hadi koy bakalim....

Hepsi tek tek topladiklari bögürtleni yazmanin üzerine koyarlar....

Ebru:bu kadar yetmez mi?(gülerek)
Polat:noldu... yoruldun galiba?(gülerek)
Ebru:haha hicte bile....sadece cok degil mi bunlar
Polat:olsun...memati, cahit, abdülhey onlarada veririz (gülerek)
Elif:anne
Ebru:efendim
Elif:yonca yapragi`da toplayalim mi?
Polat:kizim onlar yenmiyor ki...
Ebru:napacaksin onlari?
Elif:onlar sans getiriyor yaa...
Ebru:iyi topla hadi...


Elif bögürtlenleri toplamis, yonca yapraklarini odasinin cam kenarina koymustur artik, onlar ile oyalaniyordur...

Mutfak:
Ebru:niye öyle bakiyorsun ?(gülerek)
Polat:hiccc (gülerek)
Ebru:ne demek hic..
Polat:ismini bögürtlenci koydum (gülerek)
Ebru:yaaaa ( polata masanin üzerinde duran kagit mendil paketini atar)
Polat:neee
Ebru:bakiyorum da baya egleniyorsun
Polat:(kafa sallar)eee tabi...cok yakisti sana ama
Ebru:diyene bak...asil sen komik oldun. Neydi o agaclara cikip bögürtlen toplamalar falan...
Polat:Elif olmasa cikarmiydim acaba...
Ebru:hmm tabi tabi...bir ara sey geldi aklima yaa
Polat:neee
Ebru:yaa eskiden tarzan`in filminde biri vardi öyle agaca tirmaniyordu...(gülerek)
Polat:ebruuuuuuuuuuuu
Ebru:tamam tamam susdum...

Polat simdi oturdugu sandalyeden kalip ebru`ya dogru gider....
Ona sarilir...

Polat:seni bosladigimi biliyorum...
Ebru:polat...
Polat:inan elimde zamani geri alabilecek birsey olsa hic düsünmeden yapardim....(elleri ile ebrunun sacina dokunur)
Ebru:burda olman bile yetiyor...her sabah yanimda uyanman,gözlerimin icine bile bakiyor olman bana yetiyor...
Polat:ama bana yetmiyor....özlüyorum
Ebru:bende ama....
Polat:ama???...

Polat eli ile ebrunun yüzünü kendine dogru ceker...yavas yavas dudaklari birbirlerine mühürlenir artik ikisinin....



"Avuclarima koyabilirmisin aski? Sensizken yalnizligi kovabilirmisin yanimdan? Üc,dört günlük kipirtilara ask denilecek kadar azaldiginda anlam....Herkesden daha asiktim ben....Seni anmadigim anlara küfredecek kadar asiktim ben....Bilmedin...Gelmedin...Farkettim ki yalnizlik degildi beni esir alan,askti, aciydi...Mutlu asiklara imremdin hep,kisandim cogu zaman da...koyu karanlik bir de soguk gecelere senin yoklugun eklenince yasanirmi saniyorsun hayat!Düslerim intihar etti,umutlara rastlamiyorum uzun zamandir....özlüyorum...istiyorum....dayanamiyorum...bencil oldugumu sanma sadece ASIGIM!"

ay harika olmus Bernacim...

Ellerine saglik canim

Son kismi cok merak ediyerum devami gelecekmi yoksa Cazibeyle Kemalinki gibi yarim kalicak..

çok güzel olmuş devamını yarın bekliyorum.bu arada hatice&necatiyi ne zaman yazmayı düşünüyorsun?

süüper oldu
ellerine saglik

Devami.....

Ebru:(kendini polat`dan ceker)polat...
Polat:(ebrunun yüzünü kaldirir simdi ve ona bakarak)seni cok seviyorum bunu hic bir zaman unutmani istemiyorum...
Ebru:(polata masum bir sekilde gülerek)ben elife bir bakayim....



yasananlar hic bir zaman unutulmaz, zaten unutmak da istemezsiniz bir yerde. Ayna`ya bakarcasina hep karsiniza cikar....ve siz mecburen göz göze gelirsiniz her zaman bununla. Bazen herseyle basacikamayacagimizi kabulleniriz, etmemizde gerekir zaten bir yerde...

Ebru ve Polat merdivenleri yukari cikmis simdi tam yukarinin salonunda dikeliyorlardir...

Ebru:Elife bir bayayim....
Polat:tamam...
Ebru:(ebru simdi yavasca elifin kapisini acar ve onun yanina gider)

Elifi kiyafetleriyle uyumus gören ebru...

Ebru:eliff...(saclarini oksar)

Elif hala uykuda...
Ebru:ahh be annecim insan hic kiyafetleriyle uyur mu? (simdi yavasca elifin üzerini cikartir ve pijamsini giydirir...)

Elif:anneee (uykulu halde yavasca gözlerini acar)
Ebru:yok birsey annecim hadi kapa gözlerini...
Elif:sen?
Ebru:bende yatacagim birazdan...hadi kapat gözlerini ...eeee hadi kapat(elifin üzerine yorgani ceker ve alnina bir öpücük kondurur)


Ebru simdi yatak odasina gelmistir. Ama polati görmez. Komidinin üzerine saatini koyar ki, banyo`dan polat cikar simdi elinde havlu ile(sacini kurutmaya calisir)( altinda sadece siyah bir esofman vardir....simdi ikisi birden göz göze gelir, ama birbirlerini daha önce fark etmemislerdir)

Ebru:(korkar)ayyyyy..... napiyorsun?(polata dogru döner ve ona bakar saskin bir halde)
Polat:efendim?
Ebru:hirsiz gibi dalinir mi odaya yaa...kalbime iniyordu
Polat:kendi yatak odam`da banyo`ya da giremeyeceksem artik...
Ebru:hahaha (dalga gecersine)...
Polat:niye gülüyorsun?
Ebru:hic...spor giyinmek sana cok yakisiyor
Polat:(kendi üzerine bakar ve sonra ebruya)eeee takim elbise`den daha rahat diyelim...
Ebru:bence hep böyle giyin...yani daha önce dikkat etmedim ama öyle, valla spor cok yakismis (gülerek)
Polat:(ebruya yaklasir simdi,ebru duvara dayanmistir...bir nefes kadar yakindir simdi ona)sen iste ben hergün giyerim....(gülerek)
Ebru:cok komiksin...öyle yapmayacagini sende bende biliyorum...
Polat:niye?
Ebru:öyle iste....
Polat:ciddiyim....istersen eger...
Ebru:yok yok almayayim en iyisi...eee
Polat:ne eee´si?
Ebru:yani burda böyle dikilmeyi düsünmüyorsun herhalde...hem niye üzerine birsey giymedin sen?
Polat:firsat mi biraktin...
Ebru:firsat mi?
POlat:eee korktun yaaa....
Ebru:korkarim tabi..hirsiz gibi gelirsen arkadan. Üsüyeceksin...üzerine birsey giy
POlat:cok mu düsünyorsun beni (gülerek)
Ebru:seni...ben...haha(dalga gecercesine), neyini düsünecegim senin...
Polat:bilmem...belki hani bu yakisikli hasta falan olur diye düsünürsün
Ebru:hmmm öyle evet..aynen öyle düsünüyürüm zaten. Hic cikmiyorsun aklimdan (dalga gecer)
Polat:biliyordum zaten...sen bensiz hayatta yapamazsin! (kisa bir süre göz göze bakarlar)
Ebru:eee uyumayacakmiyiz?
Polat:bana uyar...(gülerek)
Ebru:eee hadi o zaman ne duruyorsun...
Polat:olur...(simdi polat ebruyu belinden tuttugu gibi yataga uzatir)
Ebru:napiyorsun?(gülerek)
POlat:sence?
Ebru:pislik...(polata vurur hafifden)...ben onu mu kast ettim yaa..aklin nerelere gidiyor....
Polat:sen teklif ettin bende karimin teklifini geri cevirmiyorum iste...(gülerek)
Ebru:hahaha beyefendi...kalkarmisin üzerimden yaaaa
Polat:kalkmiyorum!(gülerek)
Ebru:polattttt ....bak sonra...
POlat:(ebru`nun dudaklarina mühürler artik kendi dudaklarini. Ebru ellerini polatin gögsüne dogru koyar,ve polat`dan dudaklarini kisa bir süre cektikten sonra " ben....(gözleri polati izler o esnada)yani polat..."(sessizce)....polat bu defa daha siki siki sarilir ebrusuna ve o gece kendini sabaha birakir)


sabah:

Ebru ve Polat uyanmistir...ebru üzerini giyinmis, koluna yine saatini takiyordur ki elif odalarina dali veriri....(tabi polat aksamki haliyle..sadece siyah bir esofman!)

Elifin girdigi ile ciktigi bir olur sanki odadan..."aaaaaaaaaa"diye bagirir gülerek

Polat:noldu buna (ebruya gülerek bakar)
Ebru:bilmem....
Polat:eliffff....
Ebru:bence bosuna bagirma inmistir asagi....
Polat:niye bagirdi acaba...
Ebru:eee hakli cocuk, bende onun yerinde olsam bende bagirirdim
Polat:ne varmis halimizde...
Ebru:bende birsey yok`ta sende aynisini söyleyemicem (gülerek)
Polat:ne varmis bende?
Ebru:bilmem artik

Elif gülerek yine odaya gelir simdi...(polatin yanina, yataga ziplar cocuk haliyle)

Elif:babam seye benzemis (gülerek)
Ebru:neye benzemis (gülerek)
Elif:tarzan

Ebru gülmekten kendini ali koyamaz...

Polat:(elifi kendine ceker ve simsiki sarilip sakalasir onunla)insan baba`ya hic tarzan der mi...ayip ayip (elifin yanagini sikar)
Elif:(tarzan cigligi atar babasina bakarak)aaaaaa

Ebru:delirdiniz yine....(gülerek onlari izler)

Polat:ben tarzan`sam sen ne oluyorsun kücük fare?
Elif:Jane (gülerek)
Polat:olmaz o annen (gülerek ve ebru`ya bakarak)
Ebru:sagol ben almayayim...
Elif:ben neyim?
Polat:hmmm sen ....sende kücük maymun
Ebru:bence birazdan kalkmazsaniz maymundan daha beter olacaksiniz
Polat:eyvahhh jane kizdi
Ebru:polatttttt
Polat:tamam pardon.....kalkiyoruz tamam, hadi elif



"Günes yine doguyor,gözlerim hep o biraktigin yerde, kimi zaman düsünüyorum sensizligi,kimi zaman daliyorum o rüyalara ama icimde o seni hic unutamadigim ve bende biraktigin boslugun....bugün yine seni konustum, seni anlattim herkese. Gözlerim o kadar doldu ki, aglamak istedim beceremedim. Arkadasligimizin basladigi o günkü cosku vardi yine icimde. Sanki yine sen geciyorun mahalleden ve ben yine o cadde`den sana bakiyordum sesizce....yine yaniliyordum...zaman gectikce icim eriyordu. Kendime hep ayni sorulari soruyordum "nerdesin sen?" Gittigin günden beri icimdeki umut hic tükenmedi..bir umutla bekledim gelecegin günü....bugün yine aksam oldu eve gidiyorum...otobüs o kadar dolu ki, insanlarin bir amaci, bir kavusma istegi, eve gitmeleri beni daha cok yaraliyor....neden biliyormusun?Onlar sevdiklerine gidiyor, Benim hic bir zaman sana sahip olmayacagim sekilde. Yatagima uzanip seni düslüyorum...artik sadece hayallerimde ve rüyalarimda varsin. Simdi gözlerimi kapatmak icin saatleri bekliyorum...bugün yine gelecekmissin umuduyla"

super olmus...ellerine saglik cicim...

bayildim ama biraz istediyim gibi olmadi ama neyse...